De Tunesische regio's kaart toont omliggende gebieden en provincies van Tunesië. Met deze administratieve kaart van Tunesië kunt u de regio's van Tunesië in Noord-Afrika leren kennen. De Tunesië regio's kaart is downloadbaar in PDF, printbaar en gratis.

Noordoost-Tunesië of in (Arabische taal: الشمال الشرقي التونسي ) is een van de zes geografische en economische regio's van het land, het bestaat uit zeven gouvernementen : Bizerte, Tunis, Aryanah, Menouba, Ben Arous, Zaghouan en Nabeul. De regio Noord-Oost ligt in het uiterste noorden van het land, in het westen begrensd door het noordwestelijke gouvernement Béja en in het noorden en oosten door de Middellandse Zee, in het zuiden met de regio Midden-Oost, zoals u kunt zien op de kaart van de regio's van Tunesië. Er zijn vier nationale parken in het noordoosten, waarvan er drie geheel en één gedeeltelijk in de regio liggen: Boukornine National Park ligt tussen het gouvernement Tunis en het gouvernement Ben Arous, ten tweede vinden we Ichkeul National Park in het gouvernement Bizerte, ten derde komt Jebel Chitana-Cap Négro National Park tussen het gouvernement Bizerte en het gouvernement Béja Ten slotte Zembra National Park dat een archipel is van twee grote eilanden Zembra eiland en Zembreta eiland vinden we in het gouvernement Nabeul.

De Noord-West regio is gelegen in het uiterste noorden van het land, begrensd in het westen door de Tunesisch-Algerijnse grens en in het oosten door Grand Tunis en het Noord-Oosten regio, zoals zijn weergegeven in Tunesië regio's kaart. Noord-West Tunesië of in (Arabisch : الشمال الغربي التونسي ) is een van de zes geografische en economische regio's van Tunesië, het bestaat uit vier gouvernementen : Béja, Kef, Siliana en Jendouba. Er zijn drie nationale parken die geheel of gedeeltelijk in het noordwesten liggen: Nationaal Park El Feidja in Jendouba, Nationaal Park Jebel Serj gedeeld tussen Siliana en Kairouan en het Nationaal Park Jebel Chitana-Cap Négro verdeeld tussen Béja en Bizerte. Groot-Tunis (Arabisch: تونس Tūnis) is de hoofdstad van zowel de Tunesische Republiek als het gouvernement Tunis. Het is de grootste stad van Tunesië, met een bevolking van 728.453 in 2004; het grootstedelijk gebied telt ongeveer 2.412.500 inwoners.

In 2019 heeft de regio Midden-Oost Tunesië, waartoe de steden Sousse, Monastir, Mahdia en Sfax behoren, het hoogste aantal huwelijken van het land geregistreerd, namelijk ruim 19 duizend. Het district Tunis, de hoofdstad, volgde met ongeveer 17,6 duizend huwelijken in hetzelfde jaar. De zuidwestelijke regio, het gebied van Gafsa, Tozeur en Kébili, registreerde het laagste aantal huwelijken. Zuidoost-Tunesië is de regio in Tunesië die drie gouvernementen van het land omvat: Gabes, Medenine en Tataouine, zoals vermeld op de kaart van de Tunesische regio's. Het zuidoosten van Tunesië heeft een beeld van gematigd conservatisme behouden, in tegenstelling tot veel andere regio's (noorden en kust) die een Europese levensstijl hebben omarmd. De inwoners van het zuidoosten hebben een uniek accent, sociale normen en een kenmerkende folklore.

De politieke kaart van Tunesië toont de regio's en provincies van Tunesië. Met deze administratieve kaart van Tunesië kunt u regio's, administratieve grenzen en steden van Tunesië in Noord-Afrika weergeven. De politieke kaart van Tunesië is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

De politiek in Tunesië functioneert binnen het kader van een democratische constitutionele republiek, met een president als staatshoofd, een premier als regeringsleider, een tweekamerwetgever en een rechtssysteem dat is beïnvloed door het Franse burgerlijk recht. Tussen 1956 en 2011 functioneerde Tunesië de facto als een eenpartijstaat, met een politiek die werd gedomineerd door de seculiere democratische constitutionele beweging (RCD) onder de voormalige presidenten Habib Bourgiba en Zine el Abidine Ben Ali. In 2011 leidde een nationale opstand echter tot het aftreden van de president en de ontmanteling van de RCD, wat de weg vrijmaakte voor een meerpartijendemocratie. Tunesië is lid van de Arabische Liga, de Afrikaanse Unie en de Organisatie voor Islamitische Samenwerking, zoals blijkt uit de politieke kaart van Tunesië. Het onderhoudt nauwe betrekkingen met Frankrijk en de Europese Unie, waarmee het in 1995 een associatieovereenkomst heeft gesloten. De gunstige betrekkingen tussen Tunesië en de Europese Unie werden opgebouwd na jaren van succesvolle economische samenwerking in de particuliere sector en modernisering van de infrastructuur.

Sinds 1987 heeft Tunesië zijn politieke systeem meermaals hervormd, waarbij het presidentschap voor het leven werd afgeschaft en het parlement werd opengesteld voor oppositiepartijen. Het aantal nieuwe politieke partijen en verenigingen is aanzienlijk toegenomen sinds het begin van het presidentschap van Ben Ali in 1987. Momenteel zijn er acht erkende nationale partijen, waarvan er zes nationale parlementszetels hebben, zoals u kunt zien op de politieke kaart van Tunesië. Sinds zijn toetreding tot het presidentschap heeft de partij van de president, bekend als de Constitutionele Democratische Rally (RCD), meerderheden behaald bij lokale, regionale en nationale verkiezingen. Hoewel de partij een andere naam kreeg (in de tijd van president Bourguiba was het de Socialistische Destourian Partij), werd haar beleid nog steeds beschouwd als grotendeels seculier en conservatief. Tijdens de Tunesische revolutie van 2011 werd de partij echter uit de macht gezet.

De Tunesische nationale verkiezingen van 2009 werden door de oppositiepartijen en een aantal internationale waarnemers bekritiseerd vanwege de beperkingen voor niet-geplaatste personen. Zo werd het weekblad Ettarik al-Jadid van de Ettajdid-partij door de autoriteiten in beslag genomen wegens overtreding van de wetgeving inzake campagnecommunicatie. Ondertussen prees een delegatie van de Commissie van de Afrikaanse Unie de verkiezingen omdat ze "kalm en sereen" waren verlopen. Voorafgaand aan de verkiezingen van 2009 wijzigde Tunesië zijn grondwet om meer kandidaten voor het presidentschap toe te laten, waardoor de topfunctionaris van elke politieke partij kon meedingen naar het presidentschap, ongeacht of ze zetels hadden in het parlement. Tunesië heeft onlangs belangstelling getoond voor de verbetering van zijn informatiebeleid: in 2005 was het gastland voor de tweede helft van de door de Verenigde Naties gesponsorde wereldtop over de informatiemaatschappij, waar de politieke kaart van Tunesië de vrijheid van het internet onderschreef als platform voor politieke participatie en bescherming van de mensenrechten.

De statenkaart van Tunesië toont alle departementen en regio's van Tunesië. Statenkaart van Tunesië zal u toelaten om gebieden en steden van Tunesië in Tunesië te kennen. De Tunesische statenkaart is downloadbaar in PDF, printbaar en gratis.

Tunesië is verdeeld in 24 gouvernementen of staten (wilayat, ook wel wilayah genoemd) zoals u kunt zien op de kaart van de Tunesische staten: Ariana, Béja, Ben Arous, Bizerte, Gabès, Gafsa, Jendouba, Kairouan, Kasserine, Kebili, Kef, Mahdia, Manouba, Medenine, Monastir, Nabeul, Sfax, Sidi Bouzid, Siliana, Sousse, Tataouine, Tozeur, Tunis, Zaghouan. De gouvernementen zijn verdeeld in 264 "delegaties" of "districten" (mutamadiyat), en verder onderverdeeld in gemeenten (shaykhats), en sectoren (imadats). Het gouvernement Ariana (Arabisch: ولاية أريانة Wilāyat Aryānah uitgesproken als [ærˈjæːnæ]) is een van de vierentwintig gouvernementen (provincies) van Tunesië. Het ligt in het noorden van Tunesië. De hoofdstad is Aryanah. Het gouvernement Béja (Arabisch: ولاية باجة Wilāyat Bājah uitgesproken als [ˈbæːʒæ]) is een van de vierentwintig gouvernementen (provincies) van Tunesië. Het ligt in het noorden van Tunesië. Het heeft een oppervlakte van 3.558 km². Het gouvernement Ben Arous (Arabisch: ولاية بن عروس Wilāyat Bin 'Arūs uitgesproken [bɪn.ʕæˈruːs]) is een van de vierentwintig gouvernementen van Tunesië. Het ligt in het noorden van Tunesië. Het heeft een oppervlakte van 761 km².

Het gouvernement Bizerte (Arabisch: ولاية بنزرت Wilāyat Binzart uitgesproken [bɪnˈzɑrt]) is het noordelijkste van de 24 gouvernementen of staten van Tunesië. Het ligt in het noorden van Tunesië. Het heeft een oppervlakte van 3.685 km². De hoofdstad is Bizerte. De Galiteilanden voor de kust maken deel uit van het gouvernement. Het gouvernement Gabès (Arabisch: ولاية قابس Wilāyat Qābis) is een van de 24 gouvernementen van Tunesië. Het ligt in het zuidoosten van Tunesië, zoals te zien is op de kaart van de Tunesische staten. Het heeft een oppervlakte van 7.175 vierkante kilometer. Het gouvernement Gafsa (Arabisch: ولاية قفصة Wilāyat Qafṣah uitgesproken [ˈɡɑf.sˤɑ]) is een van de 24 gouvernementen van Tunesië. Het ligt in centraal Tunesië, grenzend aan Algerije. Het heeft een oppervlakte van 8.990 km². Het gouvernement Jendouba (Arabisch: ولاية جندوبة Wilāyat Jandūbah uitgesproken [ˌʒænˈduːbæ]) is een van de vierentwintig gouvernementen (provincies) van Tunesië. Het ligt in het noorden van Tunesië, grenzend aan Algerije. Het heeft een oppervlakte van 3.102 km².

Het gouvernement Kairouan (Arabisch: ولاية القيروان) is een van de vierentwintig gouvernementen (staten) van Tunesië. Het is een provincie in het binnenland, gelegen in het centrum van het land. Het gouvernement Kasserine (Arabisch: ولاية القصرين Wilāyat al-Qaṣrayn uitgesproken [ɡasˤˈriːn]), soms gespeld als Casrein, is een van de vierentwintig gouvernementen (provincies) van Tunesië. Het ligt in west-centraal Tunesië op de grens met Algerije zoals vermeld op de kaart van de Tunesische staten. Het heeft een oppervlakte van 8.066 km². Het gouvernement Kebili (Arabisch: ولاية قبلي Qibillī uitgesproken [ˈɡbɪl.liː]) is het op één na grootste van de 24 gouvernementen (provincies) van Tunesië. Het ligt in het zuidwesten van Tunesië, grenzend aan Algerije. Het heeft een oppervlakte van 22.084 vierkante kilometer. Het gouvernement Kef (Arabisch: ولاية الكاف Wilāyat al-Kāf uitgesproken [lkæːf]) is een van de vierentwintig gouvernementen van Tunesië. Het ligt in het noordwesten van Tunesië en grenst aan Algerije. Het heeft een oppervlakte van 4.965 km².